Krok do szczęścia - Anna Ficner - Ogonowska

Tytuł: Krok do szczęścia
Autor: Anna Ficner - Ogonowska
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 416

Po „Alibi na szczęście”, które jest debiutem Anny Ficner – Ogonowskiej, przyszła kolej na kontynuację, czyli „Krok do szczęścia”.  Pierwsza część zrobiła na mnie o tyle duże wrażenie, że po prostu nie mogłam się powstrzymać, aby nie sięgnąć po kolejne przygody rozkwitającej miłości Hanki i Mikołaja. Na takie ciepłe historie ochotę mam zawsze, więc wcale nie zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę – szczególnie w tym zimowym klimacie.

Pierwszy tom zakończył się cudowną wiadomością o ciąży Dominiki, najlepszej przyjaciółki Hanki oraz na planowaniu ślubu. Teraz znów przenosimy się do ostatnich poprawek przed ślubem oraz dość chłodnej (znów!) atmosfery między głównymi bohaterami. Całe szczęście, po wielu zmaganiach z przeszłością, młoda nauczycielka zaczyna się z nią oswajać, a to będzie jak otwarcie swojego serca całkowicie na nową miłość, która już od bardzo dawna czeka i cierpliwie puka. Na domiar wszystkich wydarzeń, będziemy mieli okazję poznać pewną tajemnicę rodziny, pojawi się nowa osoba i wyjaśni się, kto stawia znicz na grobie męża Hanki.

Jak zwykle wszystkim trudnym chwilom głównej bohaterce towarzyszyć będzie oprócz Mikołaja, Dominika i pani Irenka.  Przyjaciółka, a zarazem siostra zdoła powiedzieć Hance co sądzi o jej zachowaniu i odtrącaniu szczęścia i postawi ją przed ostatecznym wyborem. Tylko ona zna ją tak dobrze, że wie jak doprowadzić swą przyjaciółkę do ostatecznych kroków pogodzenia się z tym, co dawno przeminęło, tak, aby nie sprawić, że wpadnie ona w depresję. Do lepszego samopoczucia przyczyniła się tez pani Irenka, która swoim dobrym sercem łagodzi każdy ból. Jest to jedna z najlepszych postaci w książce, bo wnosi pełno życiowej mądrości, a przede wszystkim zrozumienia i ciepła.

„Krok do szczęścia” to wspaniała opowieść i jak sam tytuł wskazuje, tym razem mamy się przekonać, że szczęścia nie należy się bać i jest ono o krok od nas. Trzeba tylko ten krok postawić, a przeszłość pozostawić za sobą. Jak już wspominałam, książka jest tak ciepła, że nie pozostaje nic innego jak zasiąść z nią pod kocem i zatopić się w świecie, zupełnie podobnym do naszego, w historii która każdemu może się przydarzyć i która daje nadzieję. Nadzieję na to, jak przypadkowa może być miłość, ile trzeba poświęcić jej cierpliwości i jak bardzo trzeba w nią wierzyć.

Autorka nie zawiodła mnie, kontynuacja stała się godna swojej poprzedniczki. Jestem niesamowicie szczęśliwa, że mogłam poznać tak wspaniałą historię, dzięki której wieczory mijały mi w przemiłym klimacie. Teraz mogę się tylko cieszyć, że na ostatnią część nie muszę czekać, wystarczy iść do księgarni i ją zakupić. Już nie mogę się doczekać co Anna Ficner – Ogonowska mogła przygotować na koniec tej opowieści. Jednym słowem – polecam!

Moja ocena: 5/6

„Hanuś, w ludzi trzeba wierzyć. Ci, co wierzą w dobrych ludzi, mają takich wokół siebie, a inni, co to myślą, że po ziemi sami szubrawcy chodzą, to prędzej czy później w takich się zmieniają.”

Książka bierze udział w wyzwaniu: